Procession Project
Ομαδική Έκθεση
Άνοιγμα Έκθεσης: Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2024 στις 19:00
Διάρκεια: Πέμπτη 12 έως Πέμπτη 26 Σεπτεβρίου 2024
Καθημερινά 19:00 με 23:00
To Pikap Kato , Ολύμπου 57, Θεσσαλονίκη
Έκθεση των φοιτητριών και των φοιτητών του τρίτου κύκλου σπουδών της ειδίκευσης «Καλλιτεχνικές δράσεις και πρακτικές» του ΔΠΜΣ «Τέχνη και Δημόσια Σφαίρα» του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών και του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ
Procession Project:
Ανασυνθέτοντας την Παρέλαση και την Πομπή στη Δημόσια Σφαίρα
Στους εκθεσιακούς χώρους του πολυχώρου «Το Πικάπ», η έκθεση με τίτλο Procession Project παρουσιάζει τα εικαστικά έργα των φοιτητριών και φοιτητών του τρίτου κύκλου της ειδίκευσης «Καλλιτεχνικές δράσεις και πρακτικές» του Διατμηματικού Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών «Τέχνη και Δημόσια Σφαίρα» του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών και του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το Procession Project ανατέθηκε ως εργασία στις φοιτήτριες και τους φοιτητές του προγράμματος κατά το πρώτο έτος των σπουδών τους (2023-2024), με βάση μια ιδέα του καλλιτέχνη Gregory Sholette, τον οποίο ευχαριστούμε θερμά για την υποστήριξή του.
Οι πομπές, οι παρελάσεις και τα καρναβάλια, ως ανοιχτές και προσβάσιμες μορφές δημόσιου δρώμενου, αποτελούν πηγή έμπνευσης και ισχυρό εργαλείο σύγχρονης καλλιτεχνικής έκφρασης. Αποτελούν σημεία συνάντησης διαφορετικών κοινωνικών ομάδων και κοινοτήτων, λειτουργώντας ως πυλώνας κοινωνικής συνοχής και πολιτιστικής εμπειρίας. Μέσα από αυτές τις μορφές, οι καλλιτέχνες αναζητούν νέους τρόπους ενσωμάτωσης του κοινού και συλλογικής συμμετοχής, φέρνοντας την τέχνη σε άμεσο διάλογο με την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα και συμβάλλοντας στη διαμόρφωση μιας ζωντανής, συμμετοχικής κοινωνίας.
Ο Michel Foucault στο «Of Other Spaces» του 1967, περιγράφει τις εορταστικές εκδηλώσεις ως «ετεροτοπίες», χώρους που λειτουργούν με έναν ιδιαίτερο τρόπο σε σχέση με τον χρόνο και τον κοινωνικό χώρο, συνδέοντας την καθημερινότητα με μια αποστασιοποιημένη εμπειρία. Σε αυτή τη χρονικά καθορισμένη περίοδο δράσης, δημιουργείται ένα πλαίσιο όπου οι κοινωνικές σχέσεις και συμπεριφορές μπορούν να λειτουργήσουν πέρα από τα όρια της καθημερινότητας.
Στην έκθεση, οι φοιτήτριες και οι φοιτητές του ΔΠΜΣ «Τέχνη και Δημόσια Σφαίρα» προσεγγίζουν το θέμα της πομπής με διάφορους τρόπους μέσω ποικίλων εικαστικών πρακτικών. Επαναδιαπραγματεύονται παραδοσιακά σύμβολα και εικόνες, αναζητώντας διαύλους συλλογικής συμμετοχής με το κοινό μέσω μιας νέας κοινής γλώσσας, η οποία
ενσωματώνει διαφορετικές πολιτισμικές προσεγγίσεις. Ο πυρήνας αυτής της γλώσσας είναι η σύνδεση του χθες με το σήμερα, του ιερού με το καθημερινό, λειτουργώντας ως πλατφόρμα ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής και της συλλογικής εμπειρίας. Τα έργα αναδεικνύουν ζητήματα ταυτότητας, πολιτισμού και πολιτικής.
Η Άνια Βουλούδη παρουσιάζει μια ιδιαίτερη μορφή προσωπικής μνήμης. Ένα ημερολόγιο από φαξ που στέλνει στον εαυτό της, για να βρίσκει ένα μήνυμα κάθε φορά που επιστρέφει στο σπίτι από την εργασία της. Η μελανοταινία της συσκευής καταγράφει μια ατελείωτη «πομπή» πληροφοριών ως ένα είδος ημερολογίου, που έχει αποσταλεί από το γραφείο της τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια.
Ο Ραφαέλ Ιλιονίου παραλληλίζει τη σύγχρονη ζωή με την εξάρτηση ενός ασθενούς από μηχανική υποστήριξη, υπογραμμίζοντας την εύθραυστη ισορροπία μεταξύ ανθρώπινης ύπαρξης και τεχνολογίας. Χρησιμοποιώντας φυσικά και βιομηχανικά υλικά, εξετάζει τη σύνθετη σχέση μεταξύ οργανικής ζωής και τεχνητής πραγματικότητας, αναδεικνύοντας την ένταση και την αλληλεπίδρασή τους.
Η Νάνσυ Κοτζιά και η Νατάσα Μαυροματίδου συνεργάζονται σε ένα βίντεο, που καυτηριάζει τον τρόπο με τον οποίο εκτίθεται και καταναλώνεται η γυναικεία σεξουαλικότητα στην πατριαρχική κοινωνία. Χρησιμοποιώντας ένα παιχνίδι που υπάρχει διαθέσιμο στο διαδίκτυο και στο οποίο τα οχήματα κινούνται με φωνητικό έλεγχο, δημιουργούν έναν συμβολικό αγώνα μέσα από μια σειρά ψεύτικων οργασμών.
Η Σία Κουτλή εστιάζει στη σχέση μεταξύ συνειδητού και ασυνείδητου, παρουσιάζοντας γλυπτά σε σειρά, που αποτυπώνουν το ανεκπλήρωτο και το τραύμα του ανθρώπου μέσα από μεταβαλλόμενες μορφές. Η εγκατάσταση καλεί τον θεατή να σκεφτεί την προσωπική του πορεία προς την ολότητα, αναδεικνύοντας πώς τα βιώματα και τα τραύματα μας διαμορφώνονται από το περιβάλλον και τις εμπειρίες μας.
Η Αριάννα Μανουσώφ αντλεί έμπνευση από την παρουσία των σκύλων που ακολουθούν ή προπορεύονται σε διαμαρτυρίες και πορείες, ερευνώντας τους όρους και τους τρόπους συνύπαρξης και συμβίωσης ετερογενών ειδών και ζητημάτων στο αστικό τοπίο.
Η Νατάσα Μαυροματίδου δημιουργεί μια performance που συνδυάζει το σώμα με 15 ώριμες μπανάνες και υλικά καθημερινής χρήσης, προσφέροντας μια κριτική ματιά στην ηδονοβλεπτική διάσταση της σύγχρονης τέχνης και αισθητικής.
Ο Γιώργος Μιχαλόπουλος παρουσιάζει μία σύνθεση από καθημερινά βιομηχανικά αντικείμενα, μία πινακίδα σήμανσης οδικού δικτύου και μιας καρέκλας τύπου ΙΚΕΑ, με σκοπό την κατασκευή ποίησης. Η οδική σήμανση συναντάται σε συγκοινωνιακές συνθήκες του δημόσιου χώρου, ενώ η καρέκλα αποτελεί ένα στατικό αντικείμενο της επίπλωσης του ιδιωτικού χώρου.
Η Αριάδνη Πεδιωτάκη ασχολείται με την έμφυλη βία και τη γυναικοκτονία, δημιουργώντας ένα έργο που αποτελείται από δύο αλληλένδετα μέρη, μία εγκατάσταση με χειροποίητα φορεία και την καταγραφή μιας συμμετοχικής εικαστικής πορείας στην
πόλη. Το έργο αποτίει φόρο τιμής στις δολοφονημένες γυναίκες και λειτουργεί ως σιωπηλή διαμαρτυρία ενάντια στην πατριαρχία.
Η Βίκυ Σκούφη εστιάζει στους θανάτους προσφύγων στη Μεσόγειο, αναδεικνύοντας τις αποσιωπημένες τραγωδίες, όπως αυτή στα ανοικτά της Πύλου το 2023, και τις προσπάθειες μετατόπισης των ευθυνών στους ίδιους τους πρόσφυγες από τις αρμόδιες αρχές.
Ο Ντίνος Τερζής εξετάζει την επιβολή του Νόμου 4000/1958, που θεσπίστηκε για την αντιμετώπιση των «τεντιμπόηδων» και χρησιμοποιήθηκε κατά τη Χούντα. Το έργο του επικεντρώνεται στη διαπόμπευση και την επιβολή εξουσίας, θέτοντας ερωτήματα για την κοινωνική συμμόρφωση και την αντίσταση.
Η Σίσσυ Τσαλπατούρου διερευνά το πένθος και τις νεκρικές τελετές μέσα από μια εγκατάσταση που συνδυάζει παραδοσιακά ταφικά στοιχεία με μια προσωπική, αφηρημένη προσέγγιση.
Η έκθεση Procession Project δεν αποτελεί απλώς μια συλλογή ανεξάρτητων έργων, αλλά μια συνθετική, διαδραστική πορεία που αντικατοπτρίζει τη συλλογική εμπειρία της πομπής, προβάλλοντας την τέχνη ως μέσο διαλόγου και παρέμβασης στη δημόσια σφαίρα.
Η συνεργασία του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών με το Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης αποδεικνύεται ιδιαίτερα γόνιμη, καθώς το ΔΠΜΣ «Τέχνη και Δημόσια Σφαίρα» συνδέει την καλλιτεχνική έρευνα με την κοινωνική και πολιτική ανάλυση, προσφέροντας στις φοιτήτριες και τους φοιτητές του ένα ευρύ πλαίσιο για την ανάπτυξη της καλλιτεχνικής τους πρακτικής. Το Procession Project είναι αποτέλεσμα αυτής της δημιουργικής συνύπαρξης και με την συγκεκριμένη έκθεση επιχειρεί να επεκταθεί στον δημόσιο χώρο και τον συλλογικό διάλογο.
Συμμετέχουν:
Άνια Βουλούδη
Ραφαέλ Ιλιονίου
Νάνσυ Κοτζιά
Σία Κουτλή
Αριάννα Μανουσώφ
Νατάσα Μαυροματίδου
Γιώργος Μιχαλόπουλος
Αριάδνη Πεδιωτάκη
Βίκυ Σκούφη
Ντίνος Τερζής
Σίσσυ Τσαλπατούρου
Επιμέλεια έκθεσης:
Μπάμπης Βενετόπουλος, αναπληρωτής καθηγητής ΑΠΘ, διευθυντής του ΔΠΜΣ «Τέχνη και Δημόσια Σφαίρα»
Άρης Κατσιλάκης, αναπληρωτής καθηγητής ΑΠΘ, διδάσκων στο ΔΠΜΣ «Τέχνη και Δημόσια Σφαίρα»
Διδακτικό προσωπικό εικαστικού εργαστηρίου ΔΠΜΣ «Τέχνη και Δημόσια Σφαίρα»:
Βασίλης Βασιλακάκης, αναπληρωτής καθηγητής ΑΠΘ
Χρήστος Βενέτης, επίκουρος καθηγητής ΑΠΘ
Φανή Μπουντούρογλου, μέλος ΕΕΠ ΑΠΘ
Γιώργος Διβάρης, ομότιμος καθηγητής ΑΠΘ
